آرتریت گیج گاهی به انگلیسی: (Temporomandibular Joint Disorder) مشکلی است که در مفصل فک و ساختارهای اطراف آن ایجاد می‌شود. این مشکل معمولا با درد و عدم توانایی در حرکت کردن فک همراه است.

به طور کلی، دلایل بروز آرتریت گیج گاهی عبارتند از:

1. تغییرات در ساختار مفصل فک: این تغییرات ممکن است به علت جابجایی دیسک مفصل، تغییر در شکل قوس و یا ترمیم ناصحیح شکل فک باشد.
2. تغییرات عضلانی: عواملی مانند تنش عضلانی، فشار روزانه بر روی مفصل فک، استرس و بروز وقوع خشم و نگرانی‌ها می‌توانند باعث بروز آرتریت گیج گاهی شوند.
3. آسیب: ضربه‌های مکرر به فک، عمل جراحی یا تروما می‌توانند باعث بروز این مشکل شوند.

نشانه‌های آرتریت گیج گاهی عبارتند از:

 درد در ناحیه مفصل فک و ساختارهای اطراف آن، که ممکن است به گردن، شانه و گوش هم تابیده شود

سختی در حرکت کردن فک، به ویژه در باز کردن دهان.
صدای خراشیدن یا خش خش در مفصل فک هنگام حرکت کردن.
 تورم و تحول در شکل صورت.

نحوه تشخیص اختلال آرتریت گیج گاهی چیست

  تشخیص اختلال آرتریت گیج گاهی معمولاً توسط پزشکان دندانپزشکی و متخصصان مفصل فک انجام می‌شود. برای تشخیص این اختلال، پزشک ممکن است از روش‌های زیر استفاده کند:

- بررسی تاریخچه بیماری: پزشک شما درباره علائم، نحوه بروز و تشدید آن‌ها، و عواملی که ممکن است باعث بروز آرتریت گیج گاهی شده باشند، سوال خواهد پرسید.

- بررسی فعالیت‌های روزانه: پزشک ممکن است درباره فعالیت‌های روزانه شما، به ویژه فعالیت‌هایی که با جابجایی و استفاده از فک همراه هستند، سوالاتی بپرسد.

- بررسی دقیق فک و مفصل: پزشک ممکن است با استفاده از روش‌های بالینی و ابزارهای تشخیصی مانند رادیوگرافی و رزونانس مغناطیسی، فک و مفصل را بررسی کند.

- آزمایش‌های تکمیلی: در برخی موارد، پزشک ممکن است برای تأیید تشخیص و بررسی علل دقیق‌تر، آزمایش‌های تکمیلی مانند آزمایش خون و اسکن مفصل را انجام دهد.
با توجه به نتایج این تشخیص‌ها، پزشک شما می‌تواند برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین کند.

درمان آرتریت گیج گاهی عموماً شامل روش‌های غیرجراحی است. این شامل موارد زیر است:
- تغییر سبک زندگی: کاهش استرس، اجتناب از فعالیت‌هایی که ممکن است مشکل را تشدید کنند، و استفاده از روش‌های آرام‌بخش مانند یوگا و تنفس عمیق.
-استفاده از داروها: ضد التهاب‌های غیراستروئیدی (مانند ایبوپروفن) و مسکن‌ها می‌توانند به تسکین درد کمک کنند.
- فیزیوتراپی: تمرینات استحکام بخشی عضلات فک و گردن، تکنیک‌های ماساژ و استفاده از گرما و سرداست.
- روش‌های دندانپزشکی: استفاده از ساپورت‌های دندانی برای کنترل تغییرات در جابجایی دیسک و ترمیم شکل فک.
 

راه های پیشگیری از مبتلا شدن به آرتریت گیج گاهی

برخی راه‌های پیشگیری از مبتلا شدن به آرتریت گیج گاهی عبارتند از:
 

1. حفظ یک نگرش صحیح: استفاده از نگرش صحیح در هنگام جابجایی و استفاده از فک می‌تواند به کاهش خطر بروز آرتریت گیج گاهی کمک کند. برای مثال، استفاده از فرش‌های نرم و پشتیبان‌دهنده و استفاده از روش‌های صحیح برای باز و بسته کردن دهان.
2. کنترل استرس: استرس می‌تواند عامل تشدید آرتریت گیج گاهی باشد. روش‌های مدیریت استرس مانند ممارسات آرامش، تمرینات تنفس عمیق، و تکنیک‌های روانشناسی ممکن است به کاهش خطر بروز این اختلال کمک کنند.
3. جلوگیری از تغییرات درمانی: در صورت داشتن تاریخچه آرتریت گیج گاهی، مهم است که از تغییرات درمانی ناگهانی خودداری کنید. اگر نیاز به تغییر درمان وجود دارد، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.
4. اجتناب از فعالیت‌های غیرضروری: فعالیت‌هایی که ممکن است باعث جابجایی و استفاده از فک شوند، مانند جویدن غذاهای سخت یا جابجایی‌های شدید فک، بهتر است به حداقل خود کاهش داده شوند.
5. استفاده از روش‌های تسکین دهنده: استفاده از گرما یا سرما به صورت موضعی ممکن است به کاهش التهاب و درد مرتبط با آرتریت گیج گاهی کمک کند. همچنین، فعالیت‌های آرامش‌بخش مانند ماساژ و تمرینات تعادل و قوام بدن نیز ممکن است مفید باشند.
6.  مراقبت‌های دندانی منظم: حفظ بهداشت دهان و دندان‌ها می‌تواند به کاهش خطر بروز آرتریت گیج گاهی کمک کند. از دندان‌پزشک خود برای مشاوره درباره بهترین روش‌های مراقبت از دهان استفاده کنید.
   
     مهم است که با پزشک خود درباره راه‌های پیشگیری و درمان مناسب برای شما صحبت کنید.
     به طور خلاصه، آرتریت گیج گاهی یک مشکل مفصل فک است که با درد، سختی حرکت کردن فک و تورم همراه است. درمان آن شامل تغییرات در سبک زندگی، داروها، فیزیوتراپی و روش‌های دندانپزشکی است.